بیا دوباره دل صخره  های  محکم رو بکنیم .

و مهر و محبت  را  که  این  روزها قیمتش بسیار بالاست  را  دوباره ارزان نمیاییم.

دل دیوانه ما  نمیتوند ابیات زیبای تو را درک نماید.

بیا  و ابرهای برخواسته از  دریا  را  برای فهماندن ابیاتت مامور نماییم.

ما را از راه به در کردهاند  راهبران بی راه.

از خون دلهایمان راهی برای  دیوانگان  احداث  نماییم.

نمیتوانیم  دلهایمان  را  گول  یزنیم و آرام نماییم  زیرا  که  باروزه های  طلایی فاصله داریم.

برای  گفتگو  وتبادل  نظرات مینشینیم جگر هایمان  را میبریم  و غم هایمان  را  بین هم  پخش  و تقسیم میکنیم.

اگر  کوه  وسنگ و صخره ها  مسیر  راهمان  را  اشغال  نموده اند

با  سرپنجه های شیریمان  راهی  لابلای  صخره ها  برای  خود  پیدا میکنیم.

ویرانه های قصر  های شاهیمان  سنگر های  ما  هستند.

از  خون بدخواهانمان  شمشیر هایمان  را تیز میکنیم.

دوباره  عصری مانند  عصر  میر کمبر(از قهرمانان ملت بلوچ)با خدا حافظی از جانمان پدید میآریم.

مهر و دوستی  مادرهای  چون مکه  مقدسمان  را موضوع  سروه  شاعران  قرار  میدهیم.

بدخواهانمان مثل  اینکه  دوباره هوس تنه  ها  یمان را کرده اند.

مانند  رعد و برق  بدون نفت  و آتیش  میباریم.

و چراگاه ها  و شهر های دشمنانمان  را به آتش  میکشیم.

بخاطر مجلس ها شاهی گذشته مان.

از  همه چیزمان میگذریم و سرمایه هایمان  را به  ضرر تبدیل  میکنیم.

گار هانل و مهگل(نام  دو  زن در اینجا  مقصود دنیا  هست)جلویمان  سد  شوند  و بخواهند ما را منع  کنند.

با نرمی التماسشون میکنیم و قول وقرارمون با سرزمین  مادریمان را  برایشان بازگو میکنیم.

سید ارزنده و با ارزش  برای  قوم وملتت منزل و مقصد نهایمان  دور  نیست.

همرا  یاران و دوستان  مانند  رودهایی که از  نقاط کوهستانی  دوردست  سرچشمه میگیرند دمار از  روزگارشان  در میآریم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: